Kinizmin çağdaş tanımı, başkalarına güvensizlik ve genelde hayata uzun süre kaderci olarak bakmaktır. Fakat antik çağlarda kinik felsefesi kavramı çok farklıydı. Kinik filozoflar doğa ve gerçeklikle olan uyum fikrini destekliyorlardı. Tüm insan yapımı zenginlikleri ve güçleri reddediyor, ün ve cinsel isteklerden sakınıyor ve materyalizmden uzak bir hayat yaşıyorlardı. Sokrates’in bir öğrencisi olan Antisthenes ilk kinik filozof olmakla ünlenmişti ve kısa zamanda başkaları tarafından, özellikle Atina’nın bir sokağındaki bir varilde yaşayan Diyojen tarafından radikal şekilde takip edilmişti. Antik çağ sona erdiğinde, kinik felsefesi insanlığın olumsuz yönlerine çok fazla odaklanmıştı ve bir süre sonra materyalizmi reddetmek insan doğasındaki açgözlülüğü ve ahlaksızlığını vurguladığı için modern yorumundaki haline dönüşmüştü.
