Peloponez Savaşı çıktığında Girit'te yaşamın büyük bir kısmı okçuluğun askeri uygulanmasına yönelikti, gittikçe artan ve hantallaşan falanks düzenlerine destek olarak kullanılıyordu. Gençliklerinden itibaren, Spartalıların agogesinden çok da farklı olmayan bir şekilde, Kretan oğlanları uzman okçular haline gelinceye dek sınanıyorlardı. Fiziksel olarak zinde olmaları eğitimlerinin hayati bir parçasıydı, bir diğeriyse yemeklerini avlanarak çıkarmalarıydı. Avlanarak beslenemeyen öğrenci aç kalırdı. Böyle yokluklar genç zihinlere odaklanacak amaçlar sunardı ve hızla çevikliğin yanı sıra kurnaz ve açıkgözlü olan yetenekli savaşçılar üretirdi.
