Kartaca

Kartaca'nın; kuzey Afrika, İber Yarımadası, Balearlar ve batı Sicilya kıyıları boyunca yayılmış kolonileri bulunur. Hepsi de şehir devletinin tüccar filoları ve müşterek bir ticaret ahlâkı ile birbirlerine bağlıdır ve hepsi de Batı Akdeniz havzasına egemen olan güçlü bir filo tarafından korunmaktadır.

Şehrin kendisi, yol gösterici olarak iki yargıçla birlikte yaşlı devlet adamlarının oluşturduğu bir konsey tarafından yönetilen bir oligarşi, bir cumhuriyettir. Aslına bakılırsa bu düzen, yargıçların asker olmaması dışında Cumhuriyetçi Roma'nın Senatosu ile konsüllerine oldukça benzemektedir. Generaller ve amiraller konseyin isteğine göre hizmet eder. Kartaca'nın vatandaşları, tüm nüfusun nispeten küçük bir kesimini meydana getirmektedir. Bu sebeple vatandaşlardan silahlı kuvvetler oluşturmaktansa Kartaca, generallerin emri altında dengeli bir paralı asker kuvvetine güvenmeye başlar.

Bu sistem, şehre yararlı olurken Kartacalılara tacirlikte ve müteşebbislikte ustalaşmaları için zaman kazandırmıştır. Engin ticaret irtibatları aynı zamanda, taze pazarlar ve potansiyel düşmanlar hakkında istihbarat toplamak için de işe yarar olduğunu kanıtlamıştır.

Kartacalılar dindardır, her ne kadar inançları konusunda mutaassıp olsalar da. Onlar için iyi olan her şeyi veren olarak gördükleri Ba'al Hammon ile Tanit'e taparlar. Çocukları ürperten hikâyeleri düşmanlarınca mübalağa edilirken, Kartacalılar inançlarına aşırı ciddi şekilde bağlıdır ve tanrılarına hakiki kurbanlar sunacaklardır. Neticede kurban eden kişi üzüntü duymayacaksa bu bir kurban sayılmaz.

Siraküza gibi Yunan şehir devletleriyle on yıllar boyunca süren ihtilafın ardından Kartacalılar harp içinde iyi talim görmüştür. En iyi savaşlarını vermemiş olsalar da muhtemelen artık kaybettikleri azametlerini geri almalarının zamanı geldi. Belki de artık Akdeniz'in bütünüyle bir Kartaca denizi hâline gelmesinin vaktidir...