Epir

Adriyatik kıyılarında konumlanmış Epirus, diğer Yunan güçleri gibi bir şehir devleti değildir. Buraların aksine Epirus nüfusu, küçük kasabalarda, köylerde ve ticaret limanlarında yaşarlar. Bu limanlar Akdeniz’de onlara Adriyatik genelinde ve buranın da ötesinde harika ticaret bağlantıları sağlar.

Epirus ordusu, süvarilerden, okçulardan, peltastlardan, falanjitlerden ve savaş fillerinden oluşan, İskender’in kuvvetlerinin yapısına benzer şekilde etkili ve dengeli bir ordudur. Epirliler ayrıca ihtiyaç duymaları halinde Yunan paralı askerlerini de orduya katarlar.

Yönetimdeki ailenin soyu Aşil’e dayanır. Büyük İskender’le de bağları vardır. İskender’in annesi Olympias bir Epirus prensesiydi. Epirus, İskender’in ölümünden sonra Mısır Batlamyus hanedanlığının hatırı sayılır yardımlarıyla Kral Pirus’un komutası altında özgürlüğünü Makedonya’dan geri aldı. Güçlü bir taktiksel zekası olmasına rağmen Pirus bu günlerde acıyla dolu ”Pirus zaferleri” ile hatırlanıyor. Galip geldi, fakat bunların bedeli, bunlara zafer denemeyecek kadar ağır oldu. Roma’ya karşı sayıları sonsuzmuş gibi görünen askerlerle alınan bu galibiyetler pek zafer niteliği taşımıyordu. Bu zaferler Roma’ya karşı İtalya’daki bir Yunan kolonisi olan Tarentum’a yapılan yardımların bir sonucuydu. Pirus bu durumu kendi lehine çevirerek Adriyatik’in her iki tarafında da bir Epir imparatorluğuna sahip olabileceğini düşünmüştü. Sonuna kadar savaşan bir asker olarak, MÖ 272’de Argos sokaklarında bir taarruza önderlik ederken öldürüldü.

Şimdi yüce krallarının ölümünden sonra toparlanmaya çalışan Epirlilerin ellerinde ilginç şanslar ve fırsatlar var. Batıda İtalya yarımadası ve Roma, doğuda Makedonya, güneyde de Yunan şehirleri var. Bunlarla dost mu yoksa düşman mı olunacak?