Roma

Romalıların Cumhuriyetleri ile ne kadar övünse azdır. Hem Senato'nun hem de Roma Halkının, Roma'nın bu başarısında payı bulunmaktadır. Roma, azametin ve fethin bir lokomotifidir.

Roma için fetheden adam, Roma'da güç ve hemşerilerinin hürmetini kazanır ki bunlar bir Romalı adına gerçekten önemli olan yegâne şeylerdir. Roma devletinin her parçası, azamet ve ihtişam uğruna yol kateder; şahsi başarılar, Cumhuriyet'e ne derece başarıyla hizmet edildiğine göre ölçülür. Cumhuriyet'in ve kendisinin ihtiyaçlarına hizmet eden bir Romalı, dünyanın daha fazlasını Roma hâkimiyeti altına sokar. İşte o zaman dünyanın kalanı Roma'nın fethedip bu sayede yurtta ihtişam ve güç kazanmasını bekliyor olacak.

Tüm bunlar Romalıları gerilemeye karşı son derece dirençli kılıyor. Savaştaki bir başarısızlık, ferdi bir hatadır, Roma'nın hatası değil... Bir Roma ordusu yenilebilir ancak yeni komutanların emrindeki bir başka ordu galip gelecektir.

Tarihi olarak Romalılar her şeye rağmen savaşarak zafere ulaşmıştır. MÖ 390-387 yıllarında Alplerde Galyalı istilacıları yenmeleriyle birlikte Romalılar, Etrüsklere, Samnitlere ve Yunanlara savaş açarak bir dizi savaş neticesinde tüm İtalya yarımadasının şehir devleti kontrolünü elde etmiştir. Roma artık yine aynı kuvvetlerle kuzeyde ve doğuda yüzleşmektedir.

Güneyde, Akdeniz'in efendileri ve hatırı sayılır ölçüce askeri güce sahip bir ticaret imparatorluğu olan Kartacalılara karşı koymaktadırlar. Kartacalılar, Roma için hasımdan daha ötedir. İki güçten biri Akdeniz'i kontrol edecek. Hakiki bir Romalı adına, bunun yalnızca tek bir neticesi olabilir...