Her ordunun kendi eğitim yöntemleri bulunmaktaydı. Piyade ağırlıklı ordulara sahip uluslar, dansın ve atletizmin bir adamı savaşa hazırlamak için yeterli olduğuna inanırdı. Romalı generaller ise biraz farklı bir görüşe sahiplerdi. Lejyonerler bir savaş silahının iki katı ağırlıkta tahta bir kılıçla tahta bir direğe karşı talim yaparlardı. Talimleri saatlerce sürer; hareketsiz rakiplerine karşı bıçaklama, saplama ve şaşırtmacalar çalışırlardı. Bu eğitim daha sonra diğer acemi askerlere karşı, ucu kaplanmış kılıçlarla kılıç dövüşü talimi olarak devam ederdi. En sonunda ise lejyoner, bilenmiş silah hünerlerini tam teşekküllü yapmacık savaşlara taşırdı.
