Barbar kabilelerinin tabiatın gücüne karşı kuvvetli bir inancı vardı. Topraklarını harap eden fırtınalardan ekinlerinin büyümesine yardım eden hafif yağmurlara kadar her şeyin gönderilmesinin bir sebebi vardı. Tabii dünyaya duyulan bu derin saygı pek çok bilim adamında, bu kabilelerin açık havaya tapınmayı ve tabiata olabildiğince yakın durmayı tercih ettiği kanısını doğurmuştur. Yunan yazar Strabo'nun çalışmaları bu teoriyi desteklemektedir. Strabo, Galatya Keltlerinin önemli dini ve politik meseleleri çözmek için yılda bir kez ‘Drunemeton’ ya da 'Meşe Mabedi'nde bir araya geldiğini yazmıştır.
