Yüzyıllarca tapınaklar mal varlıklarını ve servetlerini artırma konusunda özgür bırakıldı; bunun karşılığında devlete sadece ruhani desteklerini vermeleri yetiyordu. Ancak hükümdarların, gözlerini bu dini kurumlara dikip, onları yalnızca öğrenme ve din evleri olarak görmeyerek onların sürekli artan servetlerini potansiyel bir gelir kaynağı olarak görmeye başlaması uzun sürmemiştir. Örneğin Pers devleti, vergilerin toplanmasını garantilemek için Mezopotamya tapınaklarına idareciler yerleştirmiştir.
