Antik dünyanın askeri topluluklarının savaş alanındaki taşıdıkları önem, tamamen kabile içindeki yapıyla ilişki içindeydi. Keltiber kabileleri de bu şekildeydi ve bu toplulukta, askeri ve sosyal yaşam iç içeydi ve savaşçılar elit bir sınıf olarak görülüyorlardı. Savaşçıların üstünde, at satın alabilen ve onlarla eğitim şansına sahip olan ve tamamen soylulardan oluşan süvariler vardı. Güçlü binicilik, kabilenin hızlı pozisyon almasını ve savaşın meydan üzerindeki gidişatını değiştirmesine olanak sağlayarak savaş alanında bariz bir avantaj sağlıyordu. Fakat atlar, düşman saflarına saldırmak için nadir olarak kullanılıyorlardı; bunun yerine askerler, atlarından inerek yayan vaziyette, gerçek bir 'kahraman' edasıyla savaşıyorlardı - Sezar'ın zamanına kadar süregelen bir gelenek.
