Akınlar ve yağmacılık önemli geçim kaynakları olsa da zenginliğe giden en sağlam yol komşu halklarla ticaret yapmaktı. Savaşçı İskitler bile mallarının ve ürettikleri el işlerinin medeni halk arasında hazır bir pazar bulduğunu ve ticaretin servet elde etmede soygunculuktan çok daha az riskli olduğunu fark etmişlerdir. Zanaatkarlık nispeten büyük çapta, organize halde yapılmaktaydı. Bu her ne kadar büyük, modern bir fabrikayla kıyaslanamasa da bir çok zanaatkarın bir arada çalışmasıyla elde edilen üretim miktarı oldukça etkileyici düzeylere çıkabiliyordu. Elbette bu pek "bozkırların sanayi devrimi" sayılmazdı; ancak İskitlerin refahında ve toplumsal düzenlerinin sağlamlaştırılmasında yardımcı oldu.
