Yüzyıllar boyunca askerlere, emekliliklerinde maaş bağlamak bir yana, ücret ödenmesi bile gereksiz olarak görülmüştür. Askerlik hizmeti bir ayrıcalık, vazife ve vatandaşlığın bedeli olarak varsayılmıştır. Askerler kendi masraflarını kendileri karşılamış, silah ve ekipmanlarını kendileri tedarik etmiştir. Daha büyük, profesyonel, tam zamanlı ordular kurmak söz konusu olunca askerlere ücret ödemek ve askerlik hizmetlerini tamamladıklarında onlara toprak sunmak mantıklı hale gelmiştir. Peloponez Savaşı sırasında Atina, askerlerine geçim parası sağlamış, daha sonra bu para düzenli ücrete dönüşmüştür. Bunu kısa sürede diğer Yunanlı şehirler izlemiş ve ordular yurttaş milislerden profesyonele dönerken askeri sistem değişim geçirmeye başlamıştır.
