Roma'ya tapma anlamına gelen “İmparatorluk Kültü“ fikri ilk olarak Senato Jül Sezar'a ilahi mevkisi verdiğinde ortaya çıkmıştı. Üvey oğlu Augustus sonrasında kendisini “Pontifex Maximus”, yani Roma devletinin başrahibi olarak adlandırmış ve kendi adına tapınakların yapılmasını teşvik etmiştir. Hayatta olan bir İmparator'a Roma'da tapılmıyor olsa da, İmparatorluğun geri kalanında halk sadece İmparator'a hizmet etmekle sorumlu değil aynı zamanda tapılası bir figür olarak ona biat etmek zorundaydı. Roma bu sayede uzak eyaletlerini birleştirip Roma kültürünü yayabilmiştir.
