Antik dünyanın birçok militarist toplumunda savaş meydanındaki değer, doğrudan sosyal mevki ile bağlantılıydı. Ordu ve sivil hayatı birbirine sarılıydı ve savaşçılar seçkin bir sınıf olarak görülüyordu. Onların üstünde tamamen soylulardan oluşan süvarilar bulunuyordu, çünkü sadece onlar at satın alabilir ve atlarla eğitim yapabilme şansına erişebilirdi. Binicilik yetenekleri, savaş meydanında büyük bir avantaj sağlıyor, soyluların hızlıca pozisyonlarını almalarına ve en başından savaşın gidişatını kontrol etmelerine imkan tanıyordu. Ancak atlar nadiren düşman hatlarına hücum etmek için kullanılırdı. Biniciler, Sezar'ın zamanına kadar devam eden 'kahramanlık' modasına uygun olarak atlarından iner ve yaya olarak savaşırlardı.
