Menzilli Quinqueremeler, Oksilyer Girit Okçuları

Tanım

Beş, Latince bir quinquereme ve Yunanca bir penteres olarak adlandırılan ve ilk kez Siraküzalılar tarafından MÖ 398'de Kartacalılara karşı kullanılmış olan bir gemiydi. Çok kürekli anlamına gelen bir terim olan diğer polyremeler gibi, olasılıkla, beş oturma dizili küreklere sahip değildi, ancak "kürek" kelimesi, "kürekçi" kelimesiyle aynı anlamda kullanılmıştı. Böyle bir durumda, kürekçilerin dizilimleri, su düzeyinden yukarıya doğru, 2-2-1 şeklinde olmalıydı. Bunca ağırlığı olabildiğince aşağıda tutmak, geminin dengesine yardımcı olacağından mantıklıydı; yüksekte olan bir ağırlık merkezi, eğer kenarlardan saldırılırsa bir gemiyi alabora olmaya dağa eğilimli kılar. O zaman, quinquereme, hem muharebe değeri hem de görünüş açısından kuvvetli bir tekne olmalıydı. İçindeki geniş bir savaşan takım ve bol güverte alanıyla, bu ağır tekne pek çok düşman ve tehditle baş edebilirdi.

Okçuluk Yunanistan’da pek de askeri bir yetenek olarak görülmese de Girit, en yüksek fiyatı verenler için paralı asker olarak çalışan, gerçek anlamda çok iyi okçular yetiştirmişti. Ağır yaylarıyla tunç uçlu oklar atan Girit okçuları genellikle, yakın muharebede ek bir cesaret göstergesi olan kalkanlar taşırlardı. Bu da onları, seferler için paralı asker alımında daha cazip bir seçenek hâline getirirdi. En parlak zamanlarını Büyük İskender onları yenilmez falankslarına destek olmaları için ordusuna kattığı zaman yaşamışlardı. Clearchus komutasındaki 500 adet Giritli, Granicus’daki muharebede Makedon falankslarına eşlik etmişti ve Perslerin sayısal üstünlük avantajını yok ederek İskender’in zafer kazanmasını sağlamışlardı. Romalılar geleneksel olarak kuvvetlerinde okçu kullanmadıkları için, Yunanistan’ı fethettiklerinde Girit okçuları Roma ordularında destek birlikleri hâline gelmişlerdi. Özellikle Sezar’ın Galya’da Vercingetorix’e karşı yürüttüğü seferde verdikleri mücadele, Sezar’ın kabilelerin verebilecekleri en iyi okçuları toplamasına neden olmuştu.