Saldırı Biremeleri, Oksilyer İberya Kılıççıları

Tanım

Su düzeyi mahmuzları, bir tekneye ilk defa MÖ 850 dolaylarında takılmıştı. Savaş gemileri ve donanma taktikleri biçim değiştirmişti. Gemiler artık su üzerinde piyade savaşları için bir zemin değillerdi; geminin kendisi bir silaha dönüştü. Yeni gerçeklik çöktükçe gemiler değişti. Hızlı tokmaklama bir düşmanı delecek ve batıracaktı, bu nedenle daha ince, hızlı ve kullanışlı gemiler gerekiyordu. Daha fazla hıza olan talep, açıkça daha fazla küreğe ihtiyaç duyuyordu, tek dizi kürekli hızlı gemilerin uzun zaman sonra pratikten yoksun ve aptalca oldukları anlaşıldı. O zaman çözüm, ilkinin üzerine ikinci bir kürek seti yerleştirmekti, lakin kürekçilerin oturma sıralarına olanak sağlamak için iyice denkleştirilmiş bir halde. "İki kürek setli" anlamına gelen Latince bir kelime olan biremelerin, ya da Yunanca karşılığı dierelerin, daha önceki tasarımlardan, iki katı kürekçiye sahip olmaktan başka farkları yoktu. Hareket kabiliyetleri yüksek ve hızlılardı ve de savaşan bir takım taşıyabilirlerdi. Bazı uluslar, bireme mürettebatlarına ayrıca ateş çömlekleri verdiler, bu kil çömlekler yağ ve ziftle doldurulur ve tamamiyle mantıklı bir umutla, düşman gemilerini ateşe vermek için fırlatılırlardı.

Pek çok savaşçı gibi, İberya kabile üyesi de, tanrılarının, evinin, topraklarının ve onurunun korunmasında tüm nedenlerin ötesinde bir inatçılığa sahipti. Köşeye kıstırıldığında, kuşatıldığında ve tüm umutlar yok olduğunda bile, yenilgi, bir an bile sürdürülebilecek bir düşünce değildi. Gerçek şu ki; yenilginin utancını kabullenmek yerine, kendilerini öldürmeleriyle bilinirlerdi. Muhtemelen, aynı zamanda düşmanı kendilerini öldürmenin şanınından alı koymayı umuyorlardı. Bazı savaşçılar savaşa, bir tür düğünçiçeğinden dikkatlice özütlenmiş, hızlı etki eden zehir dolu şişeler taşıyarak giderdi. Yunan tarihçi Strabo, zehri "...neredeyse maydanoza benzeyen ve acısız olan bir ot..." olarak tasvir etse de, korkunç bir şekilde haksızdı. Tüm zehirler gibi, acıtırdı ve kullananın suratını, ölüm gelmeden önce korkutucu, alaylı bir sırıtmayla buruştururdu. Bu iğrenç, dalga geçen ifade düşmanların sinirini bozardı; gülümseyen cesetlerin hasımlarıyla diğer dünyadan bile dalga geçtiklerine ikna olmuş olan Romalıları bile.