Tanım
Kuzey Avrupa kabilelerinin çoğu donanma güçleri değillerdi, lakin orada bulunabilecek vasıflı denizciler vardı. Gemi inşaatı teknikleri de iyi anlaşılmıştı, bir çok tekne kara içi ve sahil kullanımı için deriyle kaplı küçük kayıklarken, daha büyük denizde giden tekneler de yapılmıştı. Gemi inşaatçıları, omurgalar için, birbirine ilmiklerle geçirilmiş ve sonra Atlantik koşullarıyla başa çıkabilecek gürbüz bir gemi ortaya çıkarmak için ahşap bir iskelete bağlanmış ağır kalaslar kullandılar. Jül Sezar, kendi filosu, günümüz Britanya'sının Venetileri ile çarpıştığında, düşman gemilerinin kalitesinden şaşkına düşmüştü. Veneti teknelerinin düz etekleri vardı, böylece sığlıklarla başa çıkabilirlerdi, ancak, haşin denizlerle baş etmek için ağır meşe yapılanmalar da vardı. Bir tokmaklama saldırısını omuzlayıp sıyrılabilmeye muktedir olarak, Roma gemileri için zorlu bir muhalefet oluşturuyorlardı. Sezar, düşman gemilerinin şöyle yapıldığından bahseder: "...bir ayak genişliğinde kalaslar, bir adamın baş parmağı kalınlığındaki demir millerle bağlanmış; çapalar, tel kablolar yerine demir zincirlerle sıkıca sağlama alınmıştı." Romalılar bindirmeye zorlandıklarında, denizde göğüs göğüse mücadeleye alışkın olan korkunç savaşçılarla yüzleşmişlerdi.
Britanya boyalı savaşçıları, ciltlerindeki mavi renkli desenlerden tanınabilirlerdi ve Jül Sezar’ın “De Bello Gallico” adlı eseriyle adlarını duyurdular. Sezar’ın açıklamalarına göre oldukça cesur ve vahşilerdi. Zırhsız olarak ve bazen de Galya Gaesataeleri veya kuzeyli Piktler gibi çıplak olarak savaşan bu boyalı askerler, saplamak için değil de kesmek ve yarmak için tasarlanmış Kelt uzun kılıçlarındaki ve ayrıca silah olarak da kullanılabilen uzun kalkanlarındaki maharetlerine güvenirlerdi. Dövmeleri genellikle hayvanları ve doğal yaşamı yansıtan kıvrımlı çizgiler, kısa çizikler ve halkalar şeklinde olurdu. Bakınca korku veren bu tasarımlar muhtemelen dini anlamlar da taşırlardı, bu da savaşçıların kendi tanrılarıyla, topraklarıyla ve kabileleriyle bütünleşmelerini sağlardı. Mavi boyalarının kaynağının çivitotu mu yoksa Sezar’ın ‘vitrum’ olarak tanımladığı bir miktar bakır ve demir karışımı mı olduğu tam olarak belli değildir. Ancak çivitotunda biraz daha antiseptik özellikler olduğu için, boyanın kaynağının çivitotu olma olasılığı daha yüksektir.
