Tanım
Yüreğinde savaş arzusuyla bir Kelt savaşçısı, göz dağı veren bir manzaraydı. Savaşa çıplak giden, tanrıların korumasından emin olan bir savaşçı, yalnızca bir hasmın hissettiği tedirginliğe katkıda bulunurdu. Çıplak olarak savaşmak, özellikle özgün bir fikir değildi, ya da gerçekten tamamen aptalca değildi. Epey pratikti, çünkü kirli giysiler yaraların içerisine sokulabilir ve her türden ölümcül enfeksiyona yol açabilirdi. Romalılar bunun çok daha fazla hareket kabiliyeti verdiğini farz ederlerdi. Gaesataeler gibi olan Kelt savaşçıları, çıplak savaşma fikrini zevkle kucakladılar: hem Britonlar hem de Galyalılar kendi kahramanlıklarından emindiler. Aynı zamanda savaş tanrısı Camulus'a da mutlak bir iman taşıyorlardı. Kutsanmış bir savaşçının, basitçe, kıyafete ihtiyacı yoktu.
