Tanım
Su düzeyi mahmuzları, bir tekneye ilk defa MÖ 850 dolaylarında takılmıştı. Savaş gemileri ve donanma taktikleri biçim değiştirmişti. Gemiler artık su üzerinde piyade savaşları için bir zemin değillerdi; geminin kendisi bir silaha dönüştü. Yeni gerçeklik çöktükçe gemiler değişti. Hızlı tokmaklama bir düşmanı delecek ve batıracaktı, bu nedenle daha ince, hızlı ve kullanışlı gemiler gerekiyordu. Daha fazla hıza olan talep, açıkça daha fazla küreğe ihtiyaç duyuyordu, tek dizi kürekli hızlı gemilerin uzun zaman sonra pratikten yoksun ve aptalca oldukları anlaşıldı. O zaman çözüm, ilkinin üzerine ikinci bir kürek seti yerleştirmekti, lakin kürekçilerin oturma sıralarına olanak sağlamak için iyice denkleştirilmiş bir halde. "İki kürek setli" anlamına gelen Latince bir kelime olan biremelerin, ya da Yunanca karşılığı dierelerin, daha önceki tasarımlardan, iki katı kürekçiye sahip olmaktan başka farkları yoktu. Hareket kabiliyetleri yüksek ve hızlılardı ve de savaşan bir takım taşıyabilirlerdi. Bazı uluslar, bireme mürettebatlarına ayrıca ateş çömlekleri verdiler, bu kil çömlekler yağ ve ziftle doldurulur ve tamamiyle mantıklı bir umutla, düşman gemilerini ateşe vermek için fırlatılırlardı.
Bu mızrakçılar, doğu bölgelerinin tebaaları arasından toplanırlardı. Masrafları azdı ve sadece bir mızrak, bir hasır kalkan ve bir de kumaş zırh kuşanırlardı. Kalkanları oval veya dikdörtgen biçimindeydi ve ortalarında bir tutacak bulunurdu. Çoğu zaman aynı şekilde donatılmalarına karşın askere alındıkları yere göre görünüşleri büyük farklılıklar gösterirdi ve Yunan ile Pers nüfuzları görünürdü. Savaşta mızrakçılar falanksların yan taraflarını muhafaza eder ya da avcı erlerini ve okçuları korurlardı. Ağır zırhlı düşmanlarla karşılaşacak kadar iyi teçhizata sahip olmasalar da sayıları ve mızrakları, onları zırhsız süvarilere karşı etkili kılıyordu. Ayrıca bu askerler, Anadolu ve Orta Doğu'da yaygın birer paralı asker ve toplama birimi türüydüler.
