Okçular
Yetiştirme Maliyeti | 250 | |
Bakım Masrafı | 70 | |
Menzilli Hasarı | 35 | |
Menzil | 125 | |
Dakikadaki Atış Sayısı | 6 | |
Mühimmat | 15 | |
Yakın Muh. Saldırısı | 8 | |
Silah Hasarı | 24 | |
Hücum Bonusu | 3 | |
Yakın Muh. Savunması | 12 | |
Zırh | 10 | |
Sağlık | 45 | |
Taban Moral | 25 |
Kabiliyetler
- Yorgunluk Direnci
- Saklan(çalılık ve orman)
- Alevli Atış
Güçler & Zayıflıklar
- Uzun menzil
- Ortalama atış hızı
- İyi hasar ancak düşük zırh delimi
- Yakın muharebede çok zayıf
- Çok düşük moral
Tanım
Okçuluk Yunanistan’da pek de askeri bir yetenek olarak görülmese de Girit, en yüksek fiyatı verenler için paralı asker olarak çalışan, gerçek anlamda çok iyi okçular yetiştirmişti. Ağır yaylarıyla tunç uçlu oklar atan Girit okçuları genellikle, yakın muharebede ek bir cesaret göstergesi olan kalkanlar taşırlardı. Bu da onları, seferler için paralı asker alımında daha cazip bir seçenek hâline getirirdi. En parlak zamanlarını Büyük İskender onları yenilmez falankslarına destek olmaları için ordusuna kattığı zaman yaşamışlardı. Clearchus komutasındaki 500 adet Giritli, Granicus’daki muharebede Makedon falankslarına eşlik etmişti ve Perslerin sayısal üstünlük avantajını yok ederek İskender’in zafer kazanmasını sağlamışlardı. Romalılar geleneksel olarak kuvvetlerinde okçu kullanmadıkları için, Yunanistan’ı fethettiklerinde Girit okçuları Roma ordularında destek birlikleri hâline gelmişlerdi. Özellikle Sezar’ın Galya’da Vercingetorix’e karşı yürüttüğü seferde verdikleri mücadele, Sezar’ın kabilelerin verebilecekleri en iyi okçuları toplamasına neden olmuştu.