Tanım
Kuzey Avrupa kabilelerinin çoğu donanma güçleri değillerdi, lakin orada bulunabilecek vasıflı denizciler vardı. Gemi inşaatı teknikleri de iyi anlaşılmıştı, bir çok tekne kara içi ve sahil kullanımı için deriyle kaplı küçük kayıklarken, daha büyük denizde giden tekneler de yapılmıştı. Gemi inşaatçıları, omurgalar için, birbirine ilmiklerle geçirilmiş ve sonra Atlantik koşullarıyla başa çıkabilecek gürbüz bir gemi ortaya çıkarmak için ahşap bir iskelete bağlanmış ağır kalaslar kullandılar. Jül Sezar, kendi filosu, günümüz Britanya'sının Venetileri ile çarpıştığında, düşman gemilerinin kalitesinden şaşkına düşmüştü. Veneti teknelerinin düz etekleri vardı, böylece sığlıklarla başa çıkabilirlerdi, ancak, haşin denizlerle baş etmek için ağır meşe yapılanmalar da vardı. Bir tokmaklama saldırısını omuzlayıp sıyrılabilmeye muktedir olarak, Roma gemileri için zorlu bir muhalefet oluşturuyorlardı. Sezar, düşman gemilerinin şöyle yapıldığından bahseder: "...bir ayak genişliğinde kalaslar, bir adamın baş parmağı kalınlığındaki demir millerle bağlanmış; çapalar, tel kablolar yerine demir zincirlerle sıkıca sağlama alınmıştı." Romalılar bindirmeye zorlandıklarında, denizde göğüs göğüse mücadeleye alışkın olan korkunç savaşçılarla yüzleşmişlerdi.
İberler, savaş sever kabileler ve halklardan bir derlemdi ve bu onların hem Kartaca hem de Roma'ya karşı bağımsızlıklarını çok uzun yıllar boyunca sağlama aldı. Her iki tarafa da paralı askerler olarak destek verdiler ve taktiksel yetenekleri ve cesaretleriyle çokça saygı duyuldular. Ölümcül falcata kılıçlarındaki kullanımları da ünlerine ün kattı. Romalılar bu farklı kılıca "machaera Hispania" diyorlardı lakin bunlar artık "falcata" olarak atfedilir oldular. Bunlar, son derece keskin, yarıcı, kıvrımlı sırtlarıyla tek kenarlı silahlardı; ancak tek kenarlı terimi aynı zamanda çok bariz şekilde yanlış kullanıma yönlendirir, çünkü uç, ön kenarda olduğu gibi arka kenarda da keskinleştirilmiştir. Kılıcın dengesi, kendisinden gelecek bir darbeyi son derece güçlü kılacak biçimde geniş olan uca doğruydu. Bir ustanın ellerinde, bir falcata bir hasmı kolaylıkla saf dışı bırakabilirdi. İberya metal işçilerinin hünerleri de, kılıcın ölümcüllüğüne katkıda bulundu; çelikleri genellikle çok yüksek kaliteliydi.
