Tanım
Kuzey Avrupa kabilelerinin çoğu donanma güçleri değillerdi, lakin orada bulunabilecek vasıflı denizciler vardı. Gemi inşaatı teknikleri de iyi anlaşılmıştı, bir çok tekne kara içi ve sahil kullanımı için deriyle kaplı küçük kayıklarken, daha büyük denizde giden tekneler de yapılmıştı. Gemi inşaatçıları, omurgalar için, birbirine ilmiklerle geçirilmiş ve sonra Atlantik koşullarıyla başa çıkabilecek gürbüz bir gemi ortaya çıkarmak için ahşap bir iskelete bağlanmış ağır kalaslar kullandılar. Jül Sezar, kendi filosu, günümüz Britanya'sının Venetileri ile çarpıştığında, düşman gemilerinin kalitesinden şaşkına düşmüştü. Veneti teknelerinin düz etekleri vardı, böylece sığlıklarla başa çıkabilirlerdi, ancak, haşin denizlerle baş etmek için ağır meşe yapılanmalar da vardı. Bir tokmaklama saldırısını omuzlayıp sıyrılabilmeye muktedir olarak, Roma gemileri için zorlu bir muhalefet oluşturuyorlardı. Sezar, düşman gemilerinin şöyle yapıldığından bahseder: "...bir ayak genişliğinde kalaslar, bir adamın baş parmağı kalınlığındaki demir millerle bağlanmış; çapalar, tel kablolar yerine demir zincirlerle sıkıca sağlama alınmıştı." Romalılar bindirmeye zorlandıklarında, denizde göğüs göğüse mücadeleye alışkın olan korkunç savaşçılarla yüzleşmişlerdi.
Romalılar İber avcı erlerini, "caetra" tarzı kalkanları yüzünden "caetrati" olarak adlandırırlardı; bu tarzda savaşan İberlerin, eğer yapıyorlarsa, kendilerini nasıl isimlendirdikleri konusunda hiç bir kayıt yoktur. Caetra 60 santimetreden fazla olmayan küçük, yuvarlak, ahşap bir kalkandı. Merkezindeki tutacağı ve çıkıntı yapan metal ıskarmozu, onun hem korunma için savunma, hem de yakın muharebede düşmanlara vurmak için saldırı şeklinde de kullanılabileceği anlamına gelirdi. Deneyimli bir avcı eri, elbette, elinden geldiğince yakın muharebeden kaçınacaktır ve düşmanı güvenli bir mesafeden öldürmek için ciritlerine bel bağlayacaktır.
