Anî Saldırı Baskıncıları, Paralı Galya Savaşçıları

Tanım

Kuzey Avrupa kabilelerinin çoğu donanma güçleri değillerdi, lakin orada bulunabilecek vasıflı denizciler vardı. Gemi inşaatı teknikleri de iyi anlaşılmıştı, bir çok tekne kara içi ve sahil kullanımı için deriyle kaplı küçük kayıklarken, daha büyük denizde giden tekneler de yapılmıştı. Gemi inşaatçıları, omurgalar için, birbirine ilmiklerle geçirilmiş ve sonra Atlantik koşullarıyla başa çıkabilecek gürbüz bir gemi ortaya çıkarmak için ahşap bir iskelete bağlanmış ağır kalaslar kullandılar. Jül Sezar, kendi filosu, günümüz Britanya'sının Venetileri ile çarpıştığında, düşman gemilerinin kalitesinden şaşkına düşmüştü. Veneti teknelerinin düz etekleri vardı, böylece sığlıklarla başa çıkabilirlerdi, ancak, haşin denizlerle baş etmek için ağır meşe yapılanmalar da vardı. Bir tokmaklama saldırısını omuzlayıp sıyrılabilmeye muktedir olarak, Roma gemileri için zorlu bir muhalefet oluşturuyorlardı. Sezar, düşman gemilerinin şöyle yapıldığından bahseder: "...bir ayak genişliğinde kalaslar, bir adamın baş parmağı kalınlığındaki demir millerle bağlanmış; çapalar, tel kablolar yerine demir zincirlerle sıkıca sağlama alınmıştı." Romalılar bindirmeye zorlandıklarında, denizde göğüs göğüse mücadeleye alışkın olan korkunç savaşçılarla yüzleşmişlerdi.

Kelt savaşçıları, genellikle daha "uygar" hasımlarının örgütlenmelerinin ve taktiklerinin noksanlığını çekmelerine rağmen, son derece muktedir metal işçilerine ve paralı askerler olarak büyük bir tecrübeye sahiptiler. Savaşta, bireysel bir seviyede, Romalılar ya da Yunanlardan aşağı kalır yanları yoktu. Keltler savaşta genellikle mızrak kullanırlardı. Bu basit bir silahtı ve tipik bir Kelt savaşçısı, savaşa bir kaç tane taşıyabilirdi: yakınlaşmada ya da hücumda düşmana fırlatılacak daha hafif ciritler ve bazen yakın muharebe için demir temrenli bir mızrak. Bazı mızraklar, sokuldukları yerden geri çekildiklerinde daha fazla hasar vermeleri için, kancalı temrenlerle üretilmişti. Mızraklar aynı zamanda, çürüyen düşman kafaları şeklindeki ganimetleri sergilemek için de elverişliydiler. Keltlerin bu kanlı görünümleri ve savaştaki yırtıcı iştahları, genellikle adam olmayan düşmanlara yeter de artardı bile. Kelt savaşçıları, hasımlara yöneltilen bir koroyla, marşlar, sataşmalar ve aşağılamalar gönderirlerdi ve dünyadan değilmişçesine ses çıkaran "carnyx" savaş borularını üflerlerdi. Tüm bu gösteri hasımları korkutmak ve savaşçıları, savaş için doğru bir zihin çerçevesine sokmak içindi.