Saldırı Diereleri, Paralı İliryalı Baskıncılar
Yetiştirme Maliyeti | 240 | |
Bakım Masrafı | 180 | |
Gemi Sağlığı | 501 | |
Gemi Hızı | 6 | |
Yakın Muh. Saldırısı | 34 | |
Silah Hasarı | 26 | |
Yakın Muh. Savunması | 40 | |
Zırh | 60 | |
Sağlık | 45 |
Kabiliyetler
Güçler & Zayıflıklar
- Çok zayıf omurga gücü
- Çok hafif mürettebat
- Yüksek hız
- Zayıf tokmaklama
- İyi bindirme
- Ortalama saldırı
- Zayıf savunma
- Ortalama hasar ancak düşük zırh delimi
- Düşük moral
Tanım
Su düzeyi mahmuzları, bir tekneye ilk defa MÖ 850 dolaylarında takılmıştı. Savaş gemileri ve donanma taktikleri biçim değiştirmişti. Gemiler artık su üzerinde piyade savaşları için bir zemin değillerdi; geminin kendisi bir silaha dönüştü. Yeni gerçeklik çöktükçe gemiler değişti. Hızlı tokmaklama bir düşmanı delecek ve batıracaktı, bu nedenle daha ince, hızlı ve kullanışlı gemiler gerekiyordu. Daha fazla hıza olan talep, açıkça daha fazla küreğe ihtiyaç duyuyordu, tek dizi kürekli hızlı gemilerin uzun zaman sonra pratikten yoksun ve aptalca oldukları anlaşıldı. O zaman çözüm, ilkinin üzerine ikinci bir kürek seti yerleştirmekti, lakin kürekçilerin oturma sıralarına olanak sağlamak için iyice denkleştirilmiş bir halde. "İki kürek setli" anlamına gelen Latince bir kelime olan biremelerin, ya da Yunanca karşılığı dierelerin, daha önceki tasarımlardan, iki katı kürekçiye sahip olmaktan başka farkları yoktu. Hareket kabiliyetleri yüksek ve hızlılardı ve de savaşan bir takım taşıyabilirlerdi. Bazı uluslar, bireme mürettebatlarına ayrıca ateş çömlekleri verdiler, bu kil çömlekler yağ ve ziftle doldurulur ve tamamiyle mantıklı bir umutla, düşman gemilerini ateşe vermek için fırlatılırlardı.
Romalılar ve Yunanlar tarafından "İliryalılar" olarak anılsalar da, Adriyatik'in kıyısından gelme bu denizci halk aslında tek bir ulus ya da kabile değildi. Yunanlar, ilk kez Tunç Çağı'nda İlirya kabilesiyle muamele ettiler ve sonradan isim, o bölgedeki herkese uygulandı. İliryalılar aslında bir kaç darkafalı ve o kadar da darkafalı olmayan krallıklardı ve Yunanlar ya da Makedon komşularıyla savaşmadıklarında, birbirleriyle savaştılar.
İliryalılar, barbarlar kadar kolay kovulamazdılar: Dardanyalılar'ın kralı Bardyllis gibi güçlü savaş lordları altında, Makedonya'yı feth ettiler ve MÖ 393'te bir kukla kral yerleştirdiler. Meselelerinde son olarak İlirya parazitini sonlandıranlar II. Filip ve Büyük İskender'di.
İliryalılar aynı zamanda korsandılar ve asırlar boyunca Adriyatik'te terör estirdiler; bu onları en son Romalılar tarafından boyun eğdirilmeye sevk eden şeydi.
Gerekenler |
---|
Bölgeler Roma Rimini Asculum Benevento Narona Brindisi Dyrrachium Roma Ariminum Delminium Arezzo Neapolis Solin Epidamnos Iader Cosentia Velathri |