Tanım
Roma'nın konsülleri eşit ölçüde Cumhuriyetçi siyasetçilerden ve generallerden oluşuyordu. Her yıl Senato tarafından, her biri diğerini veto etme yetkisine sahip iki konsül seçilirdi. Bu, tiranlığı ve de gücün kötüye kullanımını durdurmak için tasarlanmış bir sistemdi. Sivil meselelerde Senato, aylık bir temel esaslı olarak konsüller tarafından idare edilirdi. Askeriyeyle ilgilenildiğindeyse, her birinin bir orduya komuta etmesiyle Roma'nın surlarının dışındaki güçleri mutlaktı. MÖ 216'daki Cannae Muharebesi'nde olduğu gibi, birleştirilmiş bir konsül ordusu meydandayken, konsül Lucius Paullus ve Gaius Varro, Anibal'a karşı feci sonuçlar alarak dönüşümlü komuta etmek zorunda kalmışlardı. Mutlak güç son sorumluluğuna geldiğinde, bozgun tamamiyle komuta eden konsüllerin hatasıydı. Cezalandırmalar sert olabiliyordu. MÖ 154-152 arasındaki Numantine Muharebesi boyunca Gaius Mancinus'un aşikar olan korkaklığı lejyonlarının esir alınmasına yol açtı. Askeri bir Tribün olan Tiberius Gracchus'un, onların salıverilmelerini bir anlaşmayla güvenceye almasına rağmen, Senato onu imzalamayı reddetti ve Mancinus'u düşmana geri yolladı! Başarılı olunduğunda bile, bir konsül idaresi altındaki eyaletlere, müttefiklere ve kaynaklara karşı olan eylemlerinden sorumluydu. Scipio Punik Savaşları'ndan döndüğünde, "imparator" olarak selamlanmış, zafer ona bahşedilmiş ve onursal olan "Afrikalı" ünvanı verilmişti, yine de Cato'nun zorlaması altında Senato onu para israf etmekle suçlamıştı.
