Tanım
Persler tarafından isimlendirildikleri şekilde Sakalar, atlarla yaşayıp ölen bir bozkır halkıydı. Tüm savaşçı toplumlarda olduğu gibi, en ağır zırhlar kabilenin asillerince kullanılmak üzere ayrılırdı ve Saka asilleri gerçekten de ölümcül olabilirlerdi. Bir halk olarak, bir yabancıya boyun eğme konusunda çok az yatkınlık gösterdiler. MÖ 512'de, Kral Büyük Darius, Sakalar'ı boyunduruk altına alma niyetiyle onların bozkır topraklarına yürüdü. Bunun ona pek faydası dokunmadı. Kabile açık savaştan kaçındı ve nerede ve ne zaman isterlerse o zaman baskınlar yaptılar. Neredeyse iki asır sonra, Büyük İskender en sonunda Sakalar'ı MÖ 329'da Seyhun'da savaşa sürdü. İskender yendiyse bile, onları dize getiremeyeceğini anladı ve bütün Saka esirlerini, yağmaların sonunun gelmesi yeminine karşı serbest bıraktı. Sakalar sözlerini tuttular.
