Yunan Menzilli Pentereleri, Trakyalı Okçular

Tanım

Beş, Latince bir quinquereme ve Yunanca bir penteres olarak adlandırılan ve ilk kez Siraküzalılar tarafından MÖ 398'de Kartacalılara karşı kullanılmış olan bir gemiydi. Çok kürekli anlamına gelen bir terim olan diğer polyremeler gibi, olasılıkla, beş oturma dizili küreklere sahip değildi, ancak "kürek" kelimesi, "kürekçi" kelimesiyle aynı anlamda kullanılmıştı. Böyle bir durumda, kürekçilerin dizilimleri, su düzeyinden yukarıya doğru, 2-2-1 şeklinde olmalıydı. Bunca ağırlığı olabildiğince aşağıda tutmak, geminin dengesine yardımcı olacağından mantıklıydı; yüksekte olan bir ağırlık merkezi, eğer kenarlardan saldırılırsa bir gemiyi alabora olmaya dağa eğilimli kılar. O zaman, quinquereme, hem muharebe değeri hem de görünüş açısından kuvvetli bir tekne olmalıydı. İçindeki geniş bir savaşan takım ve bol güverte alanıyla, bu ağır tekne pek çok düşman ve tehditle baş edebilirdi.

Ortak bir kültür ve dili paylaşan ve Yunan devletlerinin kuzeyindeki, çok geniş bir alanda yaşayan yaklaşık 40 Trakya kabilesi vardı. Savaş sever, isyankar, delişmen, kötü düşmanlar ve savaşta iyi müttefikler olarak görülürlerdi. Pek çok Yunan, onların tek bir lider altında birleşip güneye inebilecekleri bir zamandan dehşet duydular.

Böylesine bir hadise hiç yaşanmadı, lakin Trakyalılar, Yunan ve Pers dünyasının büyük bir bölümünde savaşan paralı askerler; genellikle avcı erleri ve hafif birlikler olarak özelleşmiş olarak bulunabilirlerdi. MÖ 217'deki Refah Savaşı'nda, her iki düşman orduda da kanlı bir iş çıkarmaya hazır Trakyalılar vardı. Yetenekli bir kullanıcının ellerinde, ileriye doğru kıvrımlı rhomphaia, uzun kabzası ve ustura keskinliğindeki bıçağıyla, uzuvları kesip alabilirdi ve Trakyalılar kesinlikle yetenekliydiler.

Tüm zamanların en ünlü Trakyalı "generali", aslında Trakya'daki bir olayda hiçbir zaman savaşmadı ya da bir Trakya ordusunu komuta etmedi; o Spartaküs'tü, MÖ 73-71'de Roma'ya karşı olan en son ve en büyük köle isyanının komutanı.