Tanım
Kuzey Avrupa kabilelerinin çoğu donanma güçleri değillerdi, lakin orada bulunabilecek vasıflı denizciler vardı. Gemi inşaatı teknikleri de iyi anlaşılmıştı, bir çok tekne kara içi ve sahil kullanımı için deriyle kaplı küçük kayıklarken, daha büyük denizde giden tekneler de yapılmıştı. Gemi inşaatçıları, omurgalar için, birbirine ilmiklerle geçirilmiş ve sonra Atlantik koşullarıyla başa çıkabilecek gürbüz bir gemi ortaya çıkarmak için ahşap bir iskelete bağlanmış ağır kalaslar kullandılar. Jül Sezar, kendi filosu, günümüz Britanya'sının Venetileri ile çarpıştığında, düşman gemilerinin kalitesinden şaşkına düşmüştü. Veneti teknelerinin düz etekleri vardı, böylece sığlıklarla başa çıkabilirlerdi, ancak, haşin denizlerle baş etmek için ağır meşe yapılanmalar da vardı. Bir tokmaklama saldırısını omuzlayıp sıyrılabilmeye muktedir olarak, Roma gemileri için zorlu bir muhalefet oluşturuyorlardı. Sezar, düşman gemilerinin şöyle yapıldığından bahseder: "...bir ayak genişliğinde kalaslar, bir adamın baş parmağı kalınlığındaki demir millerle bağlanmış; çapalar, tel kablolar yerine demir zincirlerle sıkıca sağlama alınmıştı." Romalılar bindirmeye zorlandıklarında, denizde göğüs göğüse mücadeleye alışkın olan korkunç savaşçılarla yüzleşmişlerdi.
Ortak bir kültür ve dili paylaşan ve Yunan devletlerinin kuzeyindeki, çok geniş bir alanda yaşayan yaklaşık 40 Trakya kabilesi vardı. Savaş sever, isyankar, delişmen, kötü düşmanlar ve savaşta iyi müttefikler olarak görülürlerdi. Pek çok Yunan, onların tek bir lider altında birleşip güneye inebilecekleri bir zamandan dehşet duydular.
Böylesine bir hadise hiç yaşanmadı, lakin Trakyalılar, Yunan ve Pers dünyasının büyük bir bölümünde savaşan paralı askerler; genellikle avcı erleri ve hafif birlikler olarak özelleşmiş olarak bulunabilirlerdi. MÖ 217'deki Refah Savaşı'nda, her iki düşman orduda da kanlı bir iş çıkarmaya hazır Trakyalılar vardı. Yetenekli bir kullanıcının ellerinde, ileriye doğru kıvrımlı rhomphaia, uzun kabzası ve ustura keskinliğindeki bıçağıyla, uzuvları kesip alabilirdi ve Trakyalılar kesinlikle yetenekliydiler.
Tüm zamanların en ünlü Trakyalı "generali", aslında Trakya'daki bir olayda hiçbir zaman savaşmadı ya da bir Trakya ordusunu komuta etmedi; o Spartaküs'tü, MÖ 73-71'de Roma'ya karşı olan en son ve en büyük köle isyanının komutanı.
