Yunan şehir devleti, ya da ‘polis’ kavramı, kabile gruplarının ‘medeni‘ topluluklar oluşturacak şekilde ortak korunma, öz yönetim ve özerklik için bir araya geldikleri Antik Çağ zamanlarında ortaya çıkmıştır. Modern topluluktaki duruma benzer şekilde, bir polis’in içinde yaşayan herkesin, buranın duvarları arasındaki yerini ve şehir yaşantısının sunduğu gıda ve faydalardaki payını belirlemesi gerekirdi. ‘Orta sınıf’ ve üzerindeki, sanatçı ya da mülk sahibi olan özgür insanların, vatandaşlıkları karşılığında siyasette yer almaları ve askeri hizmet sunmaları beklenirdi. Devlet askerlerine ekipman sağlamazdı. Savaş zamanlarında yalnızca bu hizmet için gerekli tunç zırh ve silah almaya parası yetenler askerlik için uygun görülürdü. Bu da fakir olanların bu hizmetten muaf olduğu anlamına geliyordu. Bunun sebebi bu insanların başkalarının yapmak istemediği lüzumsuz işleri yapıyor oluşuydu ve bu durum da askeri hizmet vermeyi, bir görevin yanında bir ayrıcalık haline de getiriyordu.
