Muharebeler genellikle geniş, açık alanlarda yapılırken, istisnalar yaşanmaktaydı ve akıllı strateji ustaları bunu avantaja çevirebiliyordu. Yeryüzü, yükseltiler, ormanlıklar ve ağaçlıklarla beraber etkin bir savunma şekliydi; orduların arka ve kanatlarını, bilhassa hareketli, yüksek miktarda süvariye sahip düşmanlara karşı korumaya almayı sağlıyordu. Bu yeryüzü şekilleri aynı zamanda pusu kurmaya da yarıyordu; yeryüzünü bilmek organize Roma kuvvetlerine karşı gerilla taktiği uygulayan Cermen ve Galyalılar için de kilit öğe haline gelmişti.
