Antik dünyanın yurttaş orduları geleneksel olarak, toplama ve gönüllü birliklerin birleşimiyle desteklenirdi. Çiftçi ve toprak sahipleri, yalnızca topraklarına ve ailelerine geri dönmeyi arzuluyordu ve sadece savaş ganimetleriyle sakinleştirilebiliyorlardı. Profesyonel askerler ise uğraşılması gereken başka meseleydi. Hayatlarını orduya adamışlardı ve döndüklerinde onları nelerin beklediğini önemsemiyorlardı. Fakat ne zaman devletler onları yeterince ödüllendirmeden terhis etse, generallerine sırt çeviriyorlardı. Bir general, adamlarının işine yarayacak ganimetleri bulma konusunda iyiyse epey nüfuzlu ve güçlü hâle gelebiliyordu. MÖ 88 yılında Sulla, adamlarını Roma üzerine yürümeye kışkırtmış ilk general hâline gelmişti ki bu hareket, daha sonra güce aç generalleri, güçlü ve kuvvetli ordularla "Roma'ya yürümeye" teşvik etmişti.
