Kuşatma kuleleri, mühendisliğin en büyük başarısıydı, kimi zaman altı kat yüksekliğe ulaşırlardı. Bir tanesinin yaklaştığını gören her savunmacı kulenin ilerleyişini durdurmak için anında tüm gücünü seferber ederdi.
Alevli oklar ve kaynayan yağ en bariz seçimlerdi; bu da Romalıların kuleler için karşı savunma tedbirleri geliştirmesine sebep olmuştur. Çoğu zaman kulenin gövdesine ıslak inek derileri sabitlenirdi ve içeriye yerleştirilmiş adamlar, yangınları söndürmeleri için salamuralanmış inek bağırsaklarından yapılma su hortumlarıyla donatılırdı.
