Antik dünyada, gerek ormanları temizleme gerekse gölleri, bataklıkları ve taşkın yataklarını kurutma aracılığıyla yeni sömürülebilir alanlar bulma gerekliliği bulunuyordu. Yunanlar, düzenli depremlerin doğal su akışını engellemesinden dolayı etrafındaki verimli arazileri talan eden Atina'nın kuzeyindeki bir bataklık alanı olan Copais Gölü'nü kurutmayı amaçlıyordu. MÖ 325 yılında, bir mühendis olan Crates, uzun bir tünelle bölgede doğal boşaltımı artırarak sorunu çözmeyi hedeflemişti. Çalışma, Büyük İskender'in askeri amaçları yüzünden durdurulsa da yüzyıllar sonra devam etmişti. 1890'da göl tamamen kurutulmuştu ve bölge artık çiftçilik için kullanılıyordu.
