Tanım
Uygar dünya boyunca toplamalar, birçok ordunun belkemiğini oluşturuyordu. Tebaa ya da yurttaşlar arasından hizmete çağrılan toplamalar, en azından Yunanistan'da başlayan çok uzun bir geleneği takiben, şehir devletleri arasındaki hoplit savaşlarından geliyorlardı. Mızraklarla teçhizatlandırılmış bu toplama falankslar, diğer piyadelere ve süvarilere karşı sağlam bir mızrak duvarı teşkil edebilirlerdi. Toplamalar, profesyonel askerler ve paralı askerlere kıyasla yetenek ve disiplindeki noksanlıklarını, sayılarıyla ve kendilerine sağlanan silahların üstünlüğüyle kapatırlardı. Bu birliklerin, özellikle de Yunan şehir devletlerinin yurttaş toplamalarının ilk başlarda kendi silah ve teçhizatlarını sağlamaları beklenirdi. Zamanın geçmesiyle, yurttaş ordusu, silahların karşılandığı daha resmi bir vücuda bürünerek gelişti. Ne var ki, genel olarak, bir generale ya da krala duyulan kişisel sadakat, yerini, bir tür kentsel vazife duygusuna bıraktı, her ne kadar bu "kentsel vazife", en düşük seviyedeki adamların, gönülsüzce, evlerinden, yuvalarından ve geçimlerinden koparılıp savaşa sokulmaları demek olsa da.
