Orta Ani Saldırı Baskıncıları, Kan Yeminliler

Tanım

Kuzey Avrupa kabilelerinin çoğu donanma güçleri değillerdi, lakin orada bulunabilecek vasıflı denizciler vardı. Gemi inşaatı teknikleri de iyi anlaşılmıştı, bir çok tekne kara içi ve sahil kullanımı için deriyle kaplı küçük kayıklarken, daha büyük denizde giden tekneler de yapılmıştı. Gemi inşaatçıları, omurgalar için, birbirine ilmiklerle geçirilmiş ve sonra Atlantik koşullarıyla başa çıkabilecek gürbüz bir gemi ortaya çıkarmak için ahşap bir iskelete bağlanmış ağır kalaslar kullandılar. Jül Sezar, kendi filosu, günümüz Britanya'sının Venetileri ile çarpıştığında, düşman gemilerinin kalitesinden şaşkına düşmüştü. Veneti teknelerinin düz etekleri vardı, böylece sığlıklarla başa çıkabilirlerdi, ancak, haşin denizlerle baş etmek için ağır meşe yapılanmalar da vardı. Bir tokmaklama saldırısını omuzlayıp sıyrılabilmeye muktedir olarak, Roma gemileri için zorlu bir muhalefet oluşturuyorlardı. Sezar, düşman gemilerinin şöyle yapıldığından bahseder: "...bir ayak genişliğinde kalaslar, bir adamın baş parmağı kalınlığındaki demir millerle bağlanmış; çapalar, tel kablolar yerine demir zincirlerle sıkıca sağlama alınmıştı." Romalılar bindirmeye zorlandıklarında, denizde göğüs göğüse mücadeleye alışkın olan korkunç savaşçılarla yüzleşmişlerdi.

Cermen toplumunda savaş onurunu tatmak için duyulan arzu o kadar güçlüydü ki, bazı adamlara, kabileleri içinde ya da ailelerince, onlar bir düşmanın kanını dökene kadar, işe yaramaz gözüyle bakılırdı. Chatti kabilesi bu konuda eşsizdi; genç savaşçıları, savaştaki ilk öldürüşlerini elde edene kadar sakallarını ve saçlarını uzatırlardı. Sonuç olarak, hırpani yüz kılları, adamların henüz değerlerini kanıtlamadıklarının ya da korkaklığın bir işareti olarak görülürdü. Bununla birlikte en cesur Chatti savaşçılarının, yaşlandıkları için beyazlasalar ve birçok kişiyi öldürmüş olsalar bile uzun sakallarından vazgeçemeyerek, onları gözdağı vermek adına kesmedikleri söylenir. Bu adamlar genellikle savaştaki ilk hücuma önderlik ederlerdi.