Anî Saldırı Baskıncıları, Mızraklı Toplama Askerler

Tanım

Kuzey Avrupa kabilelerinin çoğu donanma güçleri değillerdi, lakin orada bulunabilecek vasıflı denizciler vardı. Gemi inşaatı teknikleri de iyi anlaşılmıştı, bir çok tekne kara içi ve sahil kullanımı için deriyle kaplı küçük kayıklarken, daha büyük denizde giden tekneler de yapılmıştı. Gemi inşaatçıları, omurgalar için, birbirine ilmiklerle geçirilmiş ve sonra Atlantik koşullarıyla başa çıkabilecek gürbüz bir gemi ortaya çıkarmak için ahşap bir iskelete bağlanmış ağır kalaslar kullandılar. Jül Sezar, kendi filosu, günümüz Britanya'sının Venetileri ile çarpıştığında, düşman gemilerinin kalitesinden şaşkına düşmüştü. Veneti teknelerinin düz etekleri vardı, böylece sığlıklarla başa çıkabilirlerdi, ancak, haşin denizlerle baş etmek için ağır meşe yapılanmalar da vardı. Bir tokmaklama saldırısını omuzlayıp sıyrılabilmeye muktedir olarak, Roma gemileri için zorlu bir muhalefet oluşturuyorlardı. Sezar, düşman gemilerinin şöyle yapıldığından bahseder: "...bir ayak genişliğinde kalaslar, bir adamın baş parmağı kalınlığındaki demir millerle bağlanmış; çapalar, tel kablolar yerine demir zincirlerle sıkıca sağlama alınmıştı." Romalılar bindirmeye zorlandıklarında, denizde göğüs göğüse mücadeleye alışkın olan korkunç savaşçılarla yüzleşmişlerdi.

Mızrakçılar Cermen kabile kuvvetlerinin özünü oluştururdu. Kutlama ve saldırma adetlerini belirlemiş olan bu askerler, kendilerini dişlerine göre düşmanlar karşısında gösterme fırsatını yakalamak için can atıyorlardı. Karşılarındaki tehlikeyi pek önemsemez, marş ve şarkılarla anında coşar ve kemik temrenli mızraklar ve ciritler taşırlardı. İlk saldırılarının vahşiliği hem korku hem de nam salmıştı. Romalıların tabiriyle “gaddar Cermenler”, Keltler gibi dağınık biçimde saldırmazlardı. Bunun yerine Cermenler düzenli sıralar halinde veya “domuzbaşı” olarak bilinen bir kama düzeniyle saldırırlardı.