Tanım
Tarih boyunca Makedon falanksları, korkutucu sarissaların, yani en fazla 6 metre uzunluğundaki kargıların kullanımında yenilikler getirdi. İlk kez Büyük İskender’in babası II. Filip’in ordusunda ortaya çıkan sarissa hantal olmasına karşın neredeyse zapt edilemez bir falanks düzeni oluşturuyordu. Askerler, kargılarından bir duvar yapıyor, öndeki birçok askeri koruyor ve geleneksel hoplit falankslarına göre daha büyük bir ölüm bölgesi oluşturuyordu. Savunma anlamında Makedon falankslar, yalnızca direnerek cephedeki süvari ile piyade saldırılarını geri püskürtmüyor, aynı zamanda arka taraftakilerle beraber kargılarını ihtiyaç duyulduğu sürece dik vaziyette tutarak gelen okları saptırıyorlardı. Oklar kaldırılmış kargılara takılıyor ve zararsız biçimde yere düşüyorlardı. Destek için gelmiş olan ölümcül Giritli okçular tarafından karşı tarafa atılmak için kullanılabiliyorlardı. Bu sebeple Makedon saldırıları yavaş olmalarına karşın, düzenli ve disiplinli icra edildiğinde durdurulamaz hâle gelebiliyor, düşmanı savaş alanında ezip geçebiliyorlardı. İskender'in zamansız ölümünden sonra diadoklar, yani İskender’in halefleri, bunları kullanmaya devam ettiler ve kargı falankslarının savaş taktiklerini geliştirdiler.
