Antik dünya boyunca, süvari olarak svaşmak demek savaş atı sürecek mali giderleri karşılama demekti. Bu da süvarilerin çoğunun ya soylu, ya da, Atina ve diğer pek çok demokrasi veya oligarşi ile yönetilen Yunan şehir devletinde, üst tabakadan demekti. Ne yazık ki en iyi zırhı ve teçhizatı olan kişinin en iyi savaşçılar olması gibi bir durum yok ve savaş esnasında hem kendini hem de atını korumak her yiğidin harcı değildi ve uzun eğitimler gerektirirdi. Yunancada "hippeis" denilen süvariler sık sık yakın muharebede kullandıkları iki ucu keskin kılıçlarının yanı sıra ya cirit ya da uzun "siston" süvari mızrağı kuşanırdı. O zamanların Yunan at biniciliği sonrakilerden çok farklıydı. Üzengi henüz icat edilmediğinden dolayı binicinin bacakları atı yönlendirmek için kullanılmak üzere boştu. Öte yandan eyer sadece atın beline bağlanan bir bez parçasıydı, bu yüzden iyi denge hayati önem taşırdı. Yunan süvarileri bu şekilde hücum etmeleri, çarpışmaları ve yakın muharebeye girmeleri için eğitim görürlerdi.
