Çukur Maden

Roma Cumhuriyeti’nde ve daha sonra İmparatorluğu’nda, madenciliğin birçok şekli vardı. Açık ocak madenciliği, anıt ve heykellere uygun maddeler çıkarılmasını sağlarken, kuyu madenciliği altın ve gümüşün yanı sıra bakır, demir, kurşun ve kalay çıkarmak için uygulanırdı. Roma toprakları büyüdükçe maddeye, özellikle de demire olan ihtiyaç da arttı. Bu sadece lejyonları donatmak için değil, ayrıca giderek Romalılaşan dünyanın taleplerini karşılamak için de gerekliydi. MÖ birinci yüzyılda artan talepler üzerine “Boca Etme“ gibi daha etkili madencilik yöntemleri geliştirildi. Kanal kapaklarıyla kontrol edilen büyük su hazneleri, yamaçlardaki toprağı silip madenleri açığa çıkaracak kadar kuvvetli dalgalar oluşturuyordu. Kuyu madenciliği de su çarklarının ve Arşimet’in vidalarının kullanılmasının yanında özel üretim kuyulardan su çekerek madenlerdeki suyu boşaltmak için kölelerin işgücünün kullanılmasıyla beraber daha karmaşık bir hal aldı.